Korfball

fot. Knilles / wikipedia.org (CC BY-SA 3.0)

Jest to gra zespołowa wywodząca się z koszykówki, w której rywalizują ze sobą dwie ośmioosobowe drużyny. Składają się z czterech kobiet i czterech mężczyzn.

Wymyślił ją Holender Nico Broekhuysen w 1902 roku.

W jego ojczystym języku słowo „korf” oznacza „kosz”.

Początki sportu nie były łatwe, wiele osób bardzo krytykowało to, że kobiety grały z odsłoniętymi kolanami.

W tamtejszych czasach było to strasznie niemoralne. Uważali również, że nie trzeba tworzyć alternatywy dla dobrze rozwijającej się koszykówki.

Jednak Korfball to sport wyjątkowy. Jest to bardzo ciekawa, szybka gra, stawiająca na równi rywalizację kobiety i mężczyzn.

Wystarczy zrobić dwa kosze i już można z rodziną pograć w parku. Nie ma wielu takich gier, dzięki temu z roku na rok korfball zyskiwał coraz więcej zwolenników.

Na Igrzyskach Olimpijskich w 1920 i 1928 roku, odbyły się pokazowe mecze w korfballa, co było bardzo dużym wyróżnieniem.

Obecnie sport ten popularny jest w Holandii, Belgii, Czechach, Tajwanie, Anglii, Portugalii i Niemczech.

Zasady

Jak to w sportach zespołowych bywa, głównym celem drużyn jest zdobycie większej ilości punktów od przeciwnika.

Zdobywa się je wrzucając piłkę do kosza umieszczonego na wysokości 3,5 metra.

Jest to o wiele trudniejsze zadanie niż w koszykówce, ponieważ obręcz ma mniejszą średnicę i nie ma tablicy.

Ciekawym pomysłem jest to, że kosz nie jest umieszczony na linii końcowej boiska, dzięki czemu piłkę można wrzucać z każdej strony.

Wymiary placu do gry wynoszą 40 na 20 metrów. Każdy zespół podzielony jest na atakujących i obrońców, po dwie kobiety i dwóch mężczyzn.

Nie mogą oni przekraczać połowy. Po dwóch zdobytych punktach atakujący zmieniają się z obrońcami.

Nie można rzucać do kosza zza linii dzielącej boisko na pół. Nie można również przemieszczać się z piłką, ani nią kozłować.

Podawać trzeba górą, tak, aby piłka nie dotknęła boiska. Otrzymując podanie, jedna noga musi znajdować się cały czas w tym samym miejscu.

Drugą można zrobić dowolną ilość kroków, co umożliwia obracanie się. Drużyna ma 25 sekund na rozegranie swojej akcji.

Nie można ostro atakować przeciwnika, ani go przytrzymywać. Piłkę przechwytuje się wtedy, jak zostanie wypuszczona z rąk.

Za drobne wykroczenia jest rzut wolny z miejsca, gdzie doszło do przewinienia, za poważniejsze jest rzut osobisty z odległości 2,5 metra od kosza.

Mecze międzynarodowe trwają 2 razy po 30 minut. W przypadku remisu rozgrywana jest dogrywka na zasadach „złotego gola”, czyli kto pierwszy trafi do kosza, ten wygrywa.