Anna Bilińska – pierwsza polska artystka sławna zagranicą

W Polsce znajomość twórczości Anny Bilińskiej jest zdecydowanie zbyt niska, jak na sukces, który osiągnęła. W tym roku Muzeum Narodowe w Warszawie poświęciło jej osobną wystawę, na której pojawiły się prace pochodzące z rodzimych i zagranicznych muzeów oraz zbiorów prywatnych. Wystawie towarzyszyło także powstanie muralu, namalowanego przez Good Looking Studio we współpracy z Akademią Sztuk Pięknych.

Urodzona w 1854 roku artystka, swoje pierwsze próby twórcze podejmowała w Warszawie. Tam też, dzięki wsparciu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, można było podziwiać jej prace. Bilińska rysunku uczyła się jednak od dziecka, jeszcze za czasów swojego pobytu na terenach dzisiejszej Ukrainy i w Rosji. Jej pierwszymi nauczycielami byli m.in. Ignacy Jasiński i Michał Elwiro Andriolli. Po sprowadzeniu się wraz z rodziną do Warszawy dalsze nauki pobierała u Wojciecha Gersona. Polskie realia, w tym także sytuacja kobiet, nie sprzyjały jednak pełnemu rozwojowi artystycznemu Bilińskiej.

Przy okazji podróżny zagranicznej, którą Anna odbyła ze swoją przyjaciółką Klementyną Krassowską, początkująca artystka utwierdziła się w przekonaniu, że dla dobra swojego talentu i kariery malarskiej powinna wyjechać. Decyzja o zamieszkaniu w Paryżu wyszła jej na dobre. Bilińska od razu podjęła studia na renomowanej Académie Julian, w pracowni dla kobiet. Po pewnym czasie pełniła już w niej funkcję przełożonej, a w 1986 roku aż do śmierci była jej opiekunką. Od czasu wyjazdu z Polski i osiedlenia się w Paryżu w życiu Anny miało miejsce wiele dobrych i przełomowych zdarzeń, choć nie brakowało i tych druzgocących.

Zdjęcie: goodlooking.pl

W 1884 roku zmarł zarówno jej ojciec, jak i wspomniana już przyjaciółka Klementyna Krassowska. Rok później utraciła narzeczonego Wojciecha Grabowskiego, który żył tylko 35 lat. Sama Bilińska także chorowała. Po śmierci najbliższych przeszła załamanie nerwowe. Zabójcza dla niej samej okazała się choroba serca, która zabrała artystkę w wieku niespełna 39 lat, w 1893 roku. Stało się to zanim Anna zdążyła zrealizować plany o otwarciu pracowni artystycznej dla kobiet w Polsce, mająca powstać na wzór tych, z którymi związana była we Francji.

Od samego początku pobytu w Paryżu prace Anny Bilińskiej cieszyły się wielkim uznaniem nauczycieli i środowisk artystycznych. Malowała głównie w pastelu i farbach olejnych, a jej preferowanym tematem był portret. Największym sukcesem Anny Bilińskiej okazał się obraz „Autoportret”, za który zdobyła liczne nagrody, m.in. złoty medal na Salonie paryskim w 1887 roku, a dwa lata później srebrny medal na Wystawie Światowej w Paryżu.

Kolejne złote medale zdobywała już poza granicami Francji. Jej prace były wystawiane w Monachium, Londynie czy w Stanach Zjednoczonych. W 1892 roku wyszła za mąż za poznanego w Paryżu Antoniego Bohdanowicza, z którym powróciła do Polski. Bilińska uczyła muzyki i malarstwa młode kobiety, była pełna determinacji i stawiała czoła życiu pomimo licznych przeciwności losu. Po śmierci ojca wielokrotnie borykała się z niedostatkiem finansowym. Mimo to udało jej się osiągnąć sukces i sławę na międzynarodowych salonach.

materiał zewnętrzny